Sunday, December 30, 2007

Christmas 2007 at CTW

วันคริตส์มาส ตอนเช้าไปวัดปากน้ำทำบุญเลี้ยงเพลพระ เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น 555 เรียกว่าล้างซวยซะหน่อย แต่ว่าเสี่ยงเซียมซีดูแล้วก็ยังดวงไม่ค่อยดีอยู่นั่นเอง แต่ไม่เป็นไร ของอย่างงี้มันอยู่ที่ตัวเรา 555

ทำบุญเรียบร้อยไหว้พระไหว้เจ้าแล้ว ก็เดินเล่นถ่ายรูปรอบวัด แต่ได้ถ่ายรูปมาไม่กี่รูปเอง เพราะว่าที่วัดกะลังบูรณะปฏิสังขรณ์อยู่บางส่วน แล้วกล้องเราก็กำลังเสียอยู่ ถ่าย outdoor ไม่ได้เลย แสงเพี้ยนเละเทะ และถ่ายแต่ indoor มาอ่ะ แต่ข้างบนสวยมากมากเลย บรรยากาศดีเหมาะแก่การทำสมาธิมากๆ แต่ใจเราไม่ค่อยสงบเท่าไหร่ เลยรีบไหว้พระรีบถ่ายรูปแล้วลงมา ได้เดินเล่นรอบวัด มีสวนด้วยนะ ได้เจอผีเสื้อที่เคยเจอที่โรงเรียนตอนเด็กด้สน ที่มีสีส้ม-เหลืงอง-ขาว- ลายจุดอ่ะ พยายามจะถ่ายรูปมาแต่ก็ถ่ายไม่ได้ มันบินวนไปวนมาไม่นิ่งเลย สุดท้ายก็ได้แต่เดินเล่นในสวน ที่อยู่ริมน้ำ สวนนี้ก็สงบ ร่มเย็น สดชื่น ให้ความรูสึกที่ดีมากเลย เดินไปเดินมาพักใหญ่ ก็กลับ


ออกจากวัดมาก็เจอร้านขายไอติมทอด ไม่เตยกินเลยถ่ายรูปมาดู พี่คนขายก็ใจดี ให้ถ่ายแบบไม่หวง แถมมีออกตัวว่า "ฉากไม่ค่อยสวยนะคะ" 555 ได้กินแล้วก็เฉยๆนะ คือข้างนอกมันจะเป็นขนมปังอุ่นๆ ข้างในก็เป็นไอติมเย็นๆ ก็โอนะ




เสร็จจากวัดก็ไปต่อ CTW อยากถ่ายรูปต้นสน ปีนี้ยังไม่ได้ถ่ายเลยอ่ะ ก็เลยเริ่มที่นี่ละกันนะ











ภาพสุดท้ายก่อนกล้องจะอันเป็นไป

Saturday, December 15, 2007

Si Praya Pier







ไปเดินเล่นที่สี่พระยา แต่กล้องเสียเลยถ่ายรูปออกมาไม่สวยเลย ท้องฟ้าสีฟ้าก็กลายเป็นสีขาวไปหมด แต่ตอนที่ถ่าย clip ยังใช้ได้นะ


Friday, December 07, 2007

สัมภาษณ์ที่ Bombadier

ไปสัมภาษณ์กับรุ่นที่จุฬาฯรุ่น 30 อ่ะ พี่เค้าน่ารัก และพูดจาดีมากมากเลยอ่ะ
ประทับใจ

วันพ่อ

วันที่สี่ไปเดินมาบุญครองนั่งกินไอติม + อ่านหนังสือจนสี่โมงกว่าก็ไปซื้อรองเท้าผ้าใบให้ป๋า (พรุ่งนี้วันพ่อ) ก็เห็นว่าป๋าอยากได้รองเท้าผ้าใบมานาน แต่หาซื้อแบบที่ราคาถูกไม่ได้ เลยยังไม่ได้ซื้อซะที เราเลยซื้อให้ (แบบที่ไม่ต้องรอลดราคา) 555
อันที่จริงอยากซื้อให้มาตั้งนานแล้ว แต่ว่าไม่รู้เบอร์รองเท้า คราวนี้โทรไปหาม้า ม้าก็ไม่รู้ เลยเอาเบอร์ใหญ่สุดที่ร้านมี (เบอร์ 11) (ปรากฏว่าที่จริงป๋าใส่เบอร์ 9 เอง ก็เลยต้องเอามาเปลี่ยนในวันรุ่งขึ้น อิอิอิอิ)
ดีใจที่ป๋าชอบ (หรือไม่ชอบก็ไม่รู้อ่ะ เพราะป๋าไม่เคยบอก แต่รู้ว่าป๋าใส่รองเท้าที่เราซื้อให้ ก็ปลื้มละ)

ไปเดินเล่นที่จุฬาฯ


เอาหนังสือไปซีร็อก ระหว่างรอก็ไปเดินซื้อของในตลาดนัด ซื้อของมาเยอะเลย มีแต่ของกินทั้งนั้น ทั้งของสดของแห้ง 555
แล้วก็เลยไปถ่ายรูปเล่นในจุฬา บังเอิญว่าอาคารเปรมบุรฉัตรมีนิทรรศการรัชกาลที่ 6 อยู่ก็เลยเข้าไปถ่ายรูปด้วย ปกติตึกนี้เค้าไปเปิดให้ใครเข้านะ


ข้างในสวยและมีเรื่องราวเกี่ยวกับจุฬา และรัชกาลที่ 5 และ 6 รวมทั้งเชื้อพระวงศ์อื่นๆมากมาย


แล้วก็เดินเลยไปทางหอประชุม เทวาลัย ตึกสวยดีนะ





แล้วไปจบที่พระรูป
กว่าจะได้กลับบ้านก็สี่โมงกว่า ทั้งเหนื่อยทั้งเมื่อยสุดสุด แต่ก็แฮปปี้นะ ได้เดินเล่น ได้กินไอติมวาฟเฟิล ได้ของกินเล่นมาเยอะเลย 555 ได้ถ่ายรูปหย่อนใจด้วยนะ

Friday, November 09, 2007

พี่ Taxi คนดี

วันนี้เจอคนดีดีกับเรื่องดีๆ คือ เราไปหาหมอที่ BNH ขากลับนั่งแท็กซี่สีส้มมาถึงปากซอยบ้านก็ลง (แอบดีใจว่าค่าแท็กซี่ 57 บาท ได้ตังค์ทอน 3 บาทด้วย ปกติแท็กซี่จะไม่ค่อยทอนกันแล้ว) เดินไปได้ประมาณ 10 ก้าวก็นึกได้ว่า เฮ้ย เราลืมถุงยาไว้ในรถแท็กซี่นี่หว่า แต่จะไปเรียกก็ไม่ทันซะแล้ว เลยเดินไปซื้อยาที่ร้านขายยามากินแทน ด้วยความเศร้าปนโมโห โธ่ตรูอุตส่าห์ไปหาหมอ จะได้เอายามากิน ที่ไหนได้ดันลืมยาซะงั้น

กลับมาบ้าน กินข้าว กินยาที่ซื้อมา อาบน้ำ แล้วนั่งหน้าคอมเช่นเคย สักพักตอนสองทุ่มก็มีโทรศัพท์มา บอกว่าโทรจากโรงบาล BNH เค้าบอกว่ามีคนเจอยาเราแล้วเอามาให้ที่โรงพยาบาล เราก็โอ้โฮ พี่แท็กซี่ใจดีจังอ่ะ (แอบซึ้ง น้ำตาจะไหล)อุตส่าห์ขับรถวนเอามาให้ที่โรงบาล ทั้งที่รถติดจะตายไป (ถนนคอนแวนต์ สาธร สีลม ตอนเย็นวันศุกร์ รถติดขนาดไหน ใครใครก็รู้ดี)

เอหรืออาจจะเป็นคนอื่นที่ขึ้นรถแท็กซี่คันนั้นต่อจากเรา แต่ก็ไม่น่าใช่ เพราะใครจะเป็นคนดีขนาดนั้น ก็น่าจะเป็นพี่แท็กซี่นี่แหละ ถามคนที่โรงบาลเค้าก็ไม่รู้ เพราะเค้าบอกว่าก็มีคนฝากต่อๆกันมา T-T แล้วก็ไม่ได้ทิ้งเบอร์โทรกลับไว้ด้วย

อยากบอกว่า พี่แท็กซี่คะ หนูขอบคุณในความใจดีของพี่นะคะ ไม่ว่าพี่จะอยู่ตรงไหน หนูขอขอบคุณพี่อย่างจริงใจค่ะ ขอให้พี่โชคดีด้วยนะคะ ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครอง ปกปักษ์รักษา และบันดาลให้พี่ประสบแต่สิ่งดีๆ ทำมาค้าคล่อง (พี่แอบบ่นให้ฟังตอนรถติดอยู่หน้าสีลมว่า เนี่ย ตอนที่รถไม่ติดก็ไม่มีผู้โดยสาร แต่พอมีผู้โดยสารรถก็ดันติดซะ) ผู้โดยสารเยอะๆนะค้า

Monday, October 29, 2007

Dimsum at Canton (Yaowaraj)

วันนี้ไปธุระ 2 ที่ คือที่ตึกทรูตอนเช้า เสร็จธุระตอนเที่ยงกว่า ก็ต้องมาต่อที่ตึกต้นสนตอนบ่ายโมงตรงอีก เลยไม่ได้กินข้างจนกระทั่งเสร็จธุระที่ต้นสน ก็บ่าย 3 โมงกว่า นึกอยากกินติ่มซำมาตั้งแต่เมื่อวาน เมื่อเช้าก็นั่งรถผ่านแคนตันสาขาพญาไท (ต้องลงที่รถไฟฟ้าพญาไทแล้วเดินย้อนมา) ก็อยากกินมากมาก ก็เลยนั่งรถไปกินแถวเยาวราช ร้านอยู่ตรงป้ายรถเมล์เลย สะดวกมากเข่งละ 15 บาททุกอย่าง แล้วอาหารจานหลักก็ไม่แพง ราดหน้าจานละ 40 บาท น้ำชาแก้วละ 10 บาทเติมฟรีตลอด อร่อยด้วยละ
ดูรูปได้เลย






งานนี้ค่าเสียหายแค่ 155 บาทเอง อิ่มมากมา ถูกกว่า โชคดีติ่มซำอีก อร่อยกว่า สะอาดกว่าด้วย วันหลังไปกินอีกดีก่า 555

Monday, October 22, 2007

Nong Took-Ta


Wednesday, October 17, 2007

Ying's Engagement Ceremony


Tuesday, October 16, 2007

Recruitment

555555
When u lose something, you can get another thing instead....

Tuesday, September 25, 2007

Job Interview สัมพลาดงาน 5555

The popular question when u r in the job interview session ase as follow :
1. Please introduce yourself
2. What is your current job/responsibility ?
As a corporate attorney in trading firm, I have to support the business fundtions by providing legal advice to business dept. and take case of the litigation case by dealing with outsource lawyer.
3. Please tell us about your achievement ?
4. Why do u think we have to hire u ?
5. Do u have any problem to work on over time ?
6. Who is your role model ?
7.

Saturday, September 22, 2007

Drama Queen

มันมีจริงๆเหรอไอ้ประเภทลูกสะใภ้ด่าแม่ผัวปาวปาว ในงานแต่งงาน แล้วลูกชายก็ยังยอมแต่ง แบบไม่สนใจความรู้สึกอะไรของแม่ตัวเองเลย
ไม่น่ามีหรอกน่า ขืนยอมไปละก้อ ปวดหัวตายห่า แค่งานแต่งงานยังยุ่งขนาดนี้ แล้วหลังแต่งไปจะขนาดไหน
เว่อร์ + น้ำเน่าจริงๆ

Saturday, September 15, 2007

A Day at Thewet























คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว

ตะวันลับฟ้าเมื่อตอนเย็นๆ
จะเป็นเวลาที่ใจหาย

ปลายท้องฟ้ากับแดดรำไร

ฉันเหมือน ใจจะขาด

ยังกังวล ห่วงใครบางคน

ที่ไม่อาจพบและเจอ

คิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียว

ไม่เคยได้รู้ว่าเธอเป็นไง

ข่าวคราวเงียบหายเมื่อจากกัน

เธอมีใครมาแทนที่ฉัน

แล้วเขาดีหรือเปล่า

มีฉันไหม เวลาที่ฝัน

หรือว่าลืมทุกเรื่องราว

คิดถึงฉันหรือเปล่า เมื่ออยู่คนเดียว

ตั้งแต่ครั้งนั้นที่เธอไม่อยู่

ชีวิตดูเปลี่ยนไปยังอ้างว้างยังเสียใจ

เหลือเพียงแต่ความเงียบเหงา

ยังคิดถึงวันที่ผ่าน วันที่มีแต่เรา

แต่วันนี้มันว่างเปล่าเหงาจับใจ

คิดถึงเธอรู้ไหม

คิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียว

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา นั่งคิดอะไรเพลินๆ แต่แล้วก็เกิดความรู้สึกเศร้าขึ้นมาวูบนึง แบบบอกไม่ถูก อาจเป็นเพราะเราคิดถึงใครคนนั้นมาก มากจนกระทั่งคิดไปว่าการนั่งคิดถึงกันนี้มีแต่จะก่อให้เกิดความทรมาน เพราะว่าต่อให้คิดถึงยังไง เราก็ไม่อาจเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเค้าคนนั้นได้ แล้วก็คงไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับใครคนนั้นได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว และเส้นทางชีวิตของเราสองคงก็ไม่มีทางมาบรรจบกันอีก แค่โชคชะตาพาให้มาเจอกันนี้ก็ถือเป็นเรื่องบังเอิญที่น่ายินดียิ่งแล้ว เราจะหวังอะไรได้มากกว่านี้อีก เราเองก็ต่ำต้อยด้อยค่าเหลือเกิน ถึงไม่อยากจะคิดดูถูกตัวเอง แต่เรารู้ดีว่าเราไม่มีอะไรคู่ควรกับเค้าคนนั้นสักนิด คิดถึงแค่นี้ก็เกิดความเศร้าลึกแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน จะรู้สึกดีขึ้นเฉพาะเมื่อคิดถึงวันเวลาที่ผ่านมาที่ได้มีโอกาสคุยกัน วันทีมีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ และแววตาขี้เล่น และแววตาที่ดูเหมือนจะยิ้มอยู่ตลอดเวลา

จิตตกมาก จนต้องแก้เครียดโดยการนั่งรถเมล์เล่นไปเรื่อยๆ ผ่านถนนหนทางในกทม.ไปเรื่อยๆ จนไปสุดปลายทางที่เทเวศน์
ไปถ่ายรูปดอกไม้นานาพรรณ
สวยมากมาก ถ่ายเพลิน ได้มาเกือบสองร้อยรูปแน่ะ
หายจิตตกกันเลยทีเดียว
จริงๆนะ เวลาที่เศร้า ให้ไปอยู่กับธรรมชาติ แล้วจะรู้ว่าชีวิตนี้ ถ้าจะให้มันสุขก็ได้นะ มันไม่ได้ยุ่งยากมากเรื่อง