ทำไมมันน่ารำคาญแบบนี้(โว้ย)

ทำไมเวลาคุยกับใครบางคน ไอ้ใครคนนั้นมันต้องทำเราอามรณ์เสียทุกทีสิน่า
ด้วยเรื่องเดิมๆ อารมณ์เดิมๆ
แทบจะคาดเดาได้เลยว่าจะได้รับคำพูดแบบไหนกลับมา
แล้วเราจะรู้สึกหงุดหงิดแค่ไหน
ทำใจเย็นเท่าไหร่ ก็ไม่รู้สึกดี

ด้วยเรื่องจุ๊กๆจิ๊กๆ ไม่เป็นเรื่อง
"ทำไมไม่บอก"
ก็ฉันบอกให้ print แล้วเธอบอกชั้นว่าไง
เธอบอกว่าเธอต้องมา print ตอนเช้าที่ไม่มีคน แล้วก็ทำท่าจะไปโบ้ยให้อีกคน print
แล้วไอ้อีกคนนั้นมันก็จะไปโบ้ยให้แม่มัน print อีกที
แล้วก็ยุ่งไปกันใหญ่
ก็ถ้าสามารถที่จะ print เองได้ ทำไมไม่ print เอง (แล้วทียังงี้ทำไมไม่บอก)
ทำไมต้องไปโบ้ยให้คนอื่น

แล้วไอ้คนอื่น ทำไมมันไม่เคยใส่ใจเลย

โว้ย...เซ็ง....