Horizon Center

วันนี้มีนัดไปหาหมอที่บำรุงราษฎร์ พยาบาลที่ทำนัดให้บอกว่าให้ไปหมออุดมศักดิ์ที่ Horizon Center อยู่ชั้นล่าง ตอนที่ทำนัดใจยังนึกสงสัยว่า Horizon Center คืออะไร แต่ก็คิดว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวไปถึงคงรู้เอง พอไปถึงจริงๆ ตอน 17.45 เห้นว่าคนไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ที่เยอะรู้สึกว่าจะเป้นญาติคนไข้มากกว่า แว่บแรกที่เข้าไปรู้สึกเปลกเพราะคนไข้ที่นี่ดูจะเศร้าซึม เด็กๆก็ร่าเริงแบบเหงาๆ คนไข้จำนวนนึงไม่มีผม ทำให้นึกสังหรณ์ใจว่านี่คือศูนย์รักษามะเร็งโดยเฉพาะรึเปล่า แล้วก็เป็นจริงตามที่นึก จากการถามพยาบาลก็ได้รับคำตอบที่แจ่มแจ้ง
หลังจากวัดความดันและชั่งน้ำหนัก ก็นั่งรอ รอรอรอรอรอรอ ปรากฏว่าต้องรอหมอนานมาก ฝรั่งที่นั่งอยู่มุมห้องถึงกับลุกขึ้นมาโวยกับนางพยาบาลเลยว่า “no sorry no sorry, just be careful…I have waited here more than an hour”
ยิ่งนั่งนานก็ยิ่งกระวนกระวาย เนื่องด้วยบรรยากาศมันชวนให้อึดอัด รอบกายแวดล้อมไปด้วยผู้ป่วยมะเร็ง ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ ทั้งชาย ทั้งหญิง เรานั่งรออ่านปุลากงที่เพื่งซื้อมาจนหมดทุกตอนที่อยากอ่านแล้ว จนเบื่อนั่นแหละถึงได้ลุกไปถามพยาบาลว่านี่ชั้นนั่งรอมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ แล้วชั้นก้นัดมาก่อนแล้วด้วย เมื่อไหร่จะถึงคิวเราซะที พยาบาลก็บอกว่าวันนี้คนไข้เยอะ แล้วก็มาเลทกันทุกคน ทำให้เลทไปเรื่อยๆ เดี๋ยวจะถามผู้ช่วยหมอให้นะคะว่าเหลืออีกกี่คิว

จ๋อย...คอตกกลับมานั่งต่อ รออีก 15 นาที กว่าผู้ช่วยคนที่ว่าจะกลับมาบอกว่าเหลืออีก 3 คิวเองค่ะ ซึ่ง 3 คิวนั้นก็ทำให้กินเวลาไปอีกครึ่งชั่วโมงเศษ ตกลงว่ากว่าจะได้พบหมอก็ ทุ่มนึงพอดี
แต่จะบอกว่าหมอน่ารักมาก เห็นท่าทางยังเด็กๆ แต่คุยดีทีเดียว แม้หน้าตาจะไม่ปิ๊งก็เหอะ ตอนแรกหมอจะให้ขึ้นเตียงตรวจเลย แต่เราอยากคุยกับหมอก่อน ด้วยคำถามเดียวเลยว่า “มันจะเป้นอะไรได้บ้างคะหมอ” หมอเลยอธิบายให้ฟังพร้อมให้ดูผลตรวจเลือด 2 ปีเทียบกันว่า “อันนี้คือผลตรวจเลือดของปีที่แล้วกับปีนี้นะครับ ถ้าเทียบกันดูจะเห้นว่าเม็ดเลือดแดงของคุณมีขนาดเล็กกว่าปกติในปีที่แล้ว และก็ยิ่งเล็กลงกว่าเดิมอีกในปีนี้ ซึ่งก้เป็นไปได้สองอย่างก้คือเป็นโรคขาดธาตุเหล็ก หรือเป้นธาลัสซีเมีย วิธีแยกระหว่าง 2 โรคนี้ก้จะทำได้หลายวิธี อย่างแรกคือให้หมอตรวจดูตับกับม้ามว่ามันโตรึเปล่า หรือถ้าไม่อยากให้หมอตรวจก็ยังมีอีกวิธีนึงคือเอาธาตุเหล็กไปกิน สักระยะนึงแล้วกลับมาเจาะเลือดตรวจอีกทีถ้าหายก็ไม่เป็นไร แปลว่าคุณขาดธาตุเหล็ก แต่ถ้าไม่หาย ก็ต้องเจาะเลือดตรวจละเอียดอีกทีว่าคุณมีเชื้อธาลัสซีเมียอยู่รึเปล่า ซึ่งถ้ามีเม็ดเลือดแดงคุณก็จะไม่โตขึ้นถึงแม้จะกินธาตุเหล็กแล้วก็ตาม แล้วก็ไม่ต้องทำอะไร ก็แค่เวลาจะแต่งงานก็มาเช็คเลือดว่าแฟนคุณเป็นด้วยรึเปล่า”
หลังจากนั้นเราก็ถามคำถามหมอไปเรื่อยๆ จนหมดคำถาม
หมอก็ถามเรากลับบ้าง “อ่ะ คุณ..... ถามหมอเยอะแล้ว เดี๋ยวหมอขอกลับคุณบ้างนะครับ”
“อายุเท่าไหร่แล้วครับ”
“มีใครในบ้านเป็นโรคเลือดบ้างไม๊ครับ”
“มีใครในครอบครัวที่เคยแท้งลูกบ่อยๆไม๊ครับ”
“มีเลือดออกในร่างกายทางไหนบ้างที่ออกเยอะ เช่นเมนส์มาเยอะไม๊ แล้วเยอะสม่ำเสมอรึเปล่า”
“เป็นโรคกระเพาะไม๊ครับ”

สรุปว่าเมื่อวานได้เล่น 20 คำถามกับหมอ เอ็ยไม่ใช่ ได้ถามตอบกันจนพอใจ สบายใจทั้งสองฝ่ายเลย
ก็เป้นว่าเราเอาธาตุเหล็กมากิน แล้วอีกเดือนนึงก็ไปเจาะเลือดตรวจใหม่ ถ้าหายก้จบกัน ถ้าไม่หายก็ต้องเจาะเลือดดูอีกที


นี่คือรูปหมอ อ.นพ. อุดมศักดิ์ บุญวรเศรษฐ์

แต่ว่ากว่าจะเสร็จ กว่าออกใบเสร็จ กว่าจะรับยาก้พอดี 2 ทุ่ม นี่เราอยู่ในนี้ตั้ง 2 ชั่วโมงกว่านะเนี่ย เท่าที่ดูเรารู้สึกว่าคนที่นี่ทำอะไรช้าแล้วก็ไม่ทันใจเอาซะเลย ทุกขั้นตอนช้าไปหมด แต่ที่ดีก็คงเป็นหมอนี่ละที่น่ารัก มีหมออยู่คนนึงนะ เดินออกมารับคนไข้เด็กเล็ก (สงสัยจะเป็นมะเร็ง) ด้วยตัวเองเลยแถมเดินทำท่าหลอกล่อสุดชีวิต มีกวักไม้กวักมือ จนพยาบาลแซวว่า “ออกมารับคนไข้เองเลยหรือคะหมอ” “อือ ก้จะได้เสร็จเร็วๆไง วันนี้คนไข้เยอะมาก”

เรารอจ่ายยาจนหงุดหงิด จนป้าที่นั่งข้างๆมาถามว่า “มาให้คีโมเหมือนกันหรือคะ ดูคุณเครียดมากเลย” โธ่ท่าทางเราอิ่มเอิบขนาดนี้จะเป็นมะเร็งได้ไงเล๊า ที่เห้นหน้าเครียดนะ เพราะว่าหงุดหงิดที่ต้องถูกแวดล้อมไปด้วยคนที่เป็นมะเร็งหรอกน่า คิดดูก้น่าเห้นใจคนที่เป็นโรคมะเร็งนะ แล้วก้น่าเห็นใจญาติของผู้ป่วยมะเร็งด้วย วันนี้ได้เห็นพ่อแม่ที่พาลูกเล็กๆที่เป็นมะเร็งมารักษา..... ได้เห็นสามีกอดภรรยาที่เป้นมะเร็งแล้วร้องไห้ด้วยกัน.....ทำให้ได้คิดว่ามะเร็งนี้มันไม่ได้แค่ทำร้ายร่างกายของคนป่วยอย่างเดียว แต่ยังทำร้ายจิตใจของพ่อแม่พี่น้องคู่สมรสของผู้ป่วยอีกด้วย และเชื่อว่าในบางครั้งเจ็บปวดทางใจรุนแรงกว่าเจ็บปวดทางกายมากมายนัก...

กลับบ้านเจอน้องปาล์ม นั่งอยู่บนรถหน้าบ้าน อุตส่าห์เปิดกระจกออกมาทักทายอี๊อ้อด้วย
วันนี้ม้าห่อบ๊ะจ่าง กินบะจ่าง 2 ลูก (ชดเชยข้าวกลางวันที่งดไป-แล้วเมื่อไหร่จะผอม) แล้วก็นอน